Pablo Neruda

Nie kocham cię tak jakbyś była różą soli, topazem 

lub strzałą z goździków, które rozsiewają ogień: 

kocham cię jak się kocha jakieś rzeczy mroczne, 

potajemnie, między cieniem a duszą. 

Kocham cię jak roślinę, która nie kwitnie, a niesie 

wewnątrz siebie ukryte światło tych kwiatów, 

i dzięki twojej miłości żyje ciemny w mym ciele 

ściśnięty zapach, który uniósł się z ziemi. 

Kocham cię nie wiedząc jak, ani kiedy, ani dlaczego, 

kocham cię po prostu, bez wątpliwości, ani dumy: 

tak cię kocham, bo nie umiem kochać inaczej, 

jedynie w ten sposób, którym nie ma jestem, jesteś, 

tak blisko, że twoja ręka na mojej piersi jest moją, 

tak blisko, że zamykają się twoje oczy w moim śnie.

                                                         Pablo Neruda